در ابتدا لازم است به این نکته توجه داشته باشیم که قرآن کتاب هدایت و راهنمای انسان به سوی سعادت است، و هر آن چه در این راستا نیاز بوده در این کتاب آسمانی برای بشر آمده است. یعنی اگر هیچ پیشگویی و … هم در قرآن نبود، باز از ارزش و اعتبار آن ذره ای کم نمی شد. و اکنون هم که به این موارد اشاره شده، بطور قطع برای هدایت و راهنمایی انسان لازم بوده که خداوند آن را در کتاب خود بیان نموده است.

مطلب دیگر؛ اخبار غیبی می تواند خبر از گذشته، حال و یا آینده، و یا حتی خبر دادن از ضمیر و آن چه در دل افراد است باشد.

البته در این جا گفتگو را اختصاص می دهیم به مواردی که قرآن کریم وقوع آن را در آینده خبر داده و همه آن ها تحقق یافتند.

در ادامه به برخی از آنها (هشت مورد از پیش بینی های قرآنی که تحقق یافته اند) اشاره می شود:

پيشگويى درباره جنگ بدر

«وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّها لَكُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَ يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ وَ يَقْطَعَ دابِرَ الْكافِرِينَ»؛ و به ياد آريد، هنگامى را كه خداوند به شما وعده داده بود كه يكى از دو گروه [كاروان قريش يا لشكر مسلح آن‏ها] نصيب شما خواهد بود، شما دوست داشتيد كه كاروان براى شما باشد ولى خداوند مى ‏خواهد، حق را با كلمات خود تقويت و ريشه كافران را قطع كند.(۱)

در این آیه شریفه به مؤمنين وعده غلبه و پيروزى بر دشمن و از بين رفتن كفار را داد.

قابل توجه این که مسلمانان در آن روز از نظر تعداد لشكر و وسايل جنگ، ضعيف و در اقليت بودند، تا جايى كه در ميان آنان تنها دو نفر سواره و بقيه همه پياده بودند،در حالی که در برابر آنان كفار در اكثريت و از نيروى بيش‏ترى برخوردار بودند.

كفار آن چنان داراى نيرو و قدرت بودند كه مؤمنين از جنگ با آنان در ترس و وحشت به سر مى ‏بردند ولى خداوند در اين آيه اراده خويش را به مسلمانان اطلاع داده است كه او مى‏ خواهد حق را بر باطل پيروز گرداند و به وعده ‏اش وفا نمود و مسلمانان را بر دشمنان پيروز ساخت.

پيشگويى در هزيمت دشمن نيرومند

«أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ»؛ يا مى‏ گويند: ما جماعتى متحد و نيرومند و پيروزيم ولى بدانند به زودى جمعشان شكست مى‏ خورد و پا به فرار خواهند گذاشت.(۲)

اين آيه از شكست مشركين و از پاشيده شدن اجتماعاتشان خبر مى‏ دهد.

اين جريان نيز در جنگ بدر واقع گرديد، آن ‏گاه كه ابوجهل اسب خويش را جلو راند و در پيشاپيش لشكر خويش قرار گرفت و گفت: ما امروز از محمد و يارانش انتقام خواهيم گرفت.

ولى خداوند او را هلاك و جمعيتش را متفرق ساخت.

اين جريان در موقعى به وقوع پيوست كه مسلمانان در اقليت بودند و كسى نمى ‏توانست، باور كند كه سيصد و سيزده مردى كه هيچ گونه وسايل جنگ در اختيارشان نبود، بر يك لشكر انبوه و نيرومند غالب شوند.

پيشگويى در سرنوشت دشمنان پيامبر

«فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ»؛ آن چه را كه مأمور هستى، آشكارا بيان كن و از مشركان روى گردان! ما [خطر] استهزاكنندگان را از تو رفع خواهيم نمود، همانانى كه به خدا شرك مى ‏ورزند و آنان به زودى [از نتايج اعمال‏شان‏] اطلاع خواهند يافت.(۳)

اين آيه شريفه در مكه، در اوايل دعوت اسلامى نازل گرديد زمانی که قریش، پیامبر(صلی الله علیه وآله) را مسخره می کردند و مى ‏گفتند: اين همان است كه خيال مى ‏كند پيامبر است و جبرئيل همراه او است.

در اين هنگام اين آيه شريفه نازل گرديد و پيروزى رسول خدا و كمک ‏هاى غيبى و نیز خذلان و شكست استهزا کنندگان را اعلام نمود.

كسى در آن زمان تصور نمى ‏كرد روزى خواهد آمد كه قريش شوكت و عزت خويش را از دست دهند و نفوذ و قدرت آنان با پيروزى رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از بين برود.

پيشگويى درباره پيروزى اسلام بر تمام اديان ديگر

«هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ»؛ اوست كه پيامبرش را با هدايت و آيين حق به سوى مردم فرستاد تا دين وى را بر تمام دين ‏ها پيروز گرداند، هر چند مشركان كراهت داشته باشند.(۴)

اين آيه شريفه هنگامى نازل گرديد كه اسلام هنوز در جزيره عربستان رواج كامل پيدا نكرده بود.

اين آيه از پيروزى جهانى اسلام و از برترى و غلبه آن بر تمام اديان و ملل دنيا خبر داد.

قابل توجه است که بخش عظيمى از این وعده تحقق يافت و تحقق كامل آن با ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) خواهد بود.

پيشگويى درباره جنگ ايران و روم‏

«غُلِبَتِ الرُّومُ فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ»؛ روم در نزديک ‏ترين سرزمين شكست خورد ولى پس از مغلوب شدن به زودى پيروز و غالب خواهد گرديد.(۵)

در آن زمان، ایرانیان آتش پرست بودند و رومیان، خداپرست و مسیحی.

در جنگ بین ایران و روم، رومیان شکست خوردند و ایرانیان پیروز شدند.

انتشار شکست رومیان خدا پرست (مسیحی) در برابر ایرانیان آتش پرست،بت پرستان مکه را خوشحال کرد.

آیه شریفه نازل شد و خبر از پیروزی رومیان در آینده داد.

آن چه اين آيه خبر داده بود، در مدت کمتر از ده سال واقع گرديد و روم بر ايران غالب شد و سپاه روم وارد سرزمين فارس گرديد.

پيشگويى در سرنوشت ابولهب‏

«تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ ما أَغْنى‏ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ سَيَصْلى‏ ناراً ذاتَ لَهَبٍ وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ»؛ بريده باد هر دو دست ابو لهب [و مرگ بر او باد]، همان طور هم خواهد بود. آن چه از ثروت و اولاد به دست آورده است، به حال وى سودى نخواهد بخشيد، به زودى وارد آتش شعله ‏ور دوزخ مى ‏شود. [و نيز] همسرش در حالى كه هيزم‏ كش [دوزخ‏] است و در گردنش طنابى است، از ليف خرما!(۶)

اين سوره كه در حال حيات ابولهب نازل گرديده است، از داخل شدن او و همسرش به آتش دوزخ خبر مى‏ دهد و از اين آيه چنين استفاده مى‏ شود كه آنان تا زنده هستند، اسلام را نخواهند پذيرفت و در عناد و لجاجت خويش باقى خواهند ماند و يك سرنوشت شوم و ذلت ‏بارى در انتظار آن‏ ها است.

همان ‏طور كه قرآن پيش ‏بينى كرده بود، آن دو نفر در حال كفر و بى ‏دينى از اين جهان رخت بربسته و مستوجب عذاب ابدى گرديدند. در دنيا به ذلت و نكبت و در آخرت به عذاب الهى مبتلا شدند.(۷)

وعده بازگشت پيروزمندانه به مكه‏

«إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى‏ مَعادٍ»؛ آن كس كه قرآن را بر تو فرض كرد، تو را به جايگاهت [زادگاهت‏] باز مى ‏گرداند.(۸)

اكثر مفسران بر اين عقيده ‏اند كه مراد از «معاد» مكه است كه پيامبر پيروزمندانه وارد آن جا مى‏گردند.

وعده حفاظت از قرآن‏

«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»؛ ما قرآن را نازل كرديم و ما بطور قطع نگهدار آنيم‏.(۹)

در بحث عدم تحریف قرآن ثابت شده است که برخلاف كتب آسمانى گذشته، قرآن بدون ‏هيچ افزايش و نقصانى از گزند حوادث مصون مانده است. لذا این پیشگویی و غیب گویی از آینده، محقق شده است.(۱۰)

نکته: موارد فوق، اهم مواردی بود که در این خصوص (اخبار غیبی=پیشگویی های محقق شده) مطرح شده است.