ماه رمضان ماه قرآن است؛ در این ماه باید به قرآن پناه برد و دستور العمل‌های زندگی و حرکت خود را از قرآن گرفت.

خداوند در قرآن در رابطه با روزه داری می‌فرماید ای مومنین بر شما روزه نوشته شده است همانطور که بر امت‌های پیش از شما نیز نوشته شده بود و این برای اینست که شما تقوا پیدا کنید.

همانطور که از این آیه مبارکه استنباط می‌شود روزه‌داری در امت های پیش از اسلام نیز وجود داشته است اما به شکل‌های مختلف که یک نوع آن مربوط به خوردن و آشامیدن است و شکل دیگری از روزه داری که در قرآن در رابطه با حضرت زکریا آمده روزه سکوت است.

هدف خداوند افزایش تقوای انسان است؛ انسان یک موجود زمینی محض نیست بلکه موجودی است از روح‌ الهی، که در قالب جسم زمینی قرار گرفته تا بتواند روی زمین ماموریت خلافت اللهی خود را انجام دهد، همانطور که در قرآن نیز گفته شده آفرینش انسان در دو مرحله انجام می‌شود؛ جسم مادی او از خاک شکل می‌گیرد و پس از آن روح الهی در این کالبد دمیده می‎شود.

به دلیل روح الهی انسان است که خداوند به فرشتگان فرمود وقتی از روح خود در این جسم دمیدم آنگاه به انسان سجده کنید لذا هنگامی که انسان با چنین جایگاهی در قالب جسم زمینی قرار می‌گیرد با توجه به ویژگی‌های زمین که به دنبال جذب انسان به مادیات است برای دور کردن خود از مادیات و ادامه دادن به حرکت تکاملی خود نیاز به ابزار دارد و یکی از این ابزار ایمان است.

خدا در قرآن می‌فرماید اگر کسی بخواهد به رستگاری برسد و بتواند سفر خود را به سوی حق ادامه دهد ابزار آن ایمان است و اگر انسان ایمان داشته باشد می‌تواند خود را از جاذبه‌های زمین دور کند؛ یکی از این جاذبه‌ها برای انسان خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها هستند.

در ماه مبارک رمضان انسان می‌تواند با روزه داری در عین در اختیار داشتن این نعمات این جاذبه‌ها را برای خود کنترل کند تا به تقوایی که لازمه ایمان است رسیده و بتواند این مسیر را ادامه دهد، لذا در ماه مبارک رمضان یک بخش از کارهایی که باید انجام شود کنترل نفس است.

باید توجه داشت که ماه رمضان ماه قرآن است و در این ماه باید به قرآن پناه برد؛ باید دستورالعمل‌های زندگی و حرکت خود را از قرآن گرفت که اوج آن نیز در شب‌های قدر است که انسان زیر سایه قرآن قرار گرفته و زیر سایه این کتاب مقدس حرکت می‌کند.

بخشی از تاثیرات روزه داری بر انسان تقوا است تا انسان بتواند خود را کنترل کند و واجبات الهی را انجام داده و از محرمات دوری کند؛ این ابتدای حرکت به سوی مسیر الهی است زیرا درروایات در رابطه با روزه انواع مختلفی مطرح است که روزه عام مربوط به دوری انسان از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها است.

 نوع دیگری از روزه‌داری روزه خاص است که انسان خود را از معاصی دور نگه داشته و از گناهان چشم پوشی کرده و از دستورات الهی اطاعت می‌کند؛ بالاترین نوع روزه‌داری روزه خاص‌الخاص است که انسان در این روزه‌داری از «ماسوی‌» الله دوری کرده، تمام توجهش به خدا بوده وغیر از خدا را نمی‌بیند و نمی‌خواهد.