باورهاى دینى، به ویژه اعتقاد به خدای متعال و حیات اخروی، ضامن اجرایى ارزش‌ها و هنجارهاى دینى هستند و این ضمانت اجرایى، در کنترل جامعه و سلامت آن نقش به سزایى دارد.
به عبارت دیگر،افراد جامعه با دو روش، کنترل و نظارت مى‌شوند؛ 1. نظارت بیرونى که از طریق احکام جزایى و انواع مجازات صورت مى‌پذیرد. 2. نظارت درونى که از طریق باورهاى اعتقادى تحقق مى‌یابد و این نوع نظارت، علاوه بر هزینه کم، تأثیر و نقش بیشترى را ایفا مى‌کند.
آیات عذاب و رحمت الهى نیز مؤیّد همین مطلب است؛ «وَ إِنَّ الدِّینَ لَواقِعٌ؛ بى‌شک جزاى اعمال واقع شدنى است.» «إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ؛ آن چه به شما وعده داده مى‌شود، به یقین واقع شدنى است.»