باورهاى دینى، زمینه پیدایش انگیزه‌هاى معنوی، گذشتن از منافع فردی و توجه به منافع اجتماعى و در نتیجه فعلیت بخشیدن به انفاق و شهادت طلبى و گذشت و ایثار را باعث می‌شود.
از سوی دیگر آن گاه که مؤمن میان باور دینی و ایمانی خود با وضعیت امروز جامعه، تعارض و ناسازگارى مشاهده می‌کند و خواسته‌هاى حقیقى و اوضاع و احوال جامعه را ناسازگار ببیند، هیچ‌گاه به تغییر باور و ایمان دینى رضایت نمى‌دهد؛ بلکه سعی و تلاش خود را انجام می‌دهد تا جامعه را به وضع مطلوب نزدیک کند.
ابعاد مختلف اجتماعى احکام عبادى و معاملاتى دین اسلام، تقدیم حقّ جامعه بر فرد، تقدیم صلاح و مصلحت عمومى بر مصلحت فردى، تشویق به ایثار، فداکاری، تعاون و همکارى، توجه به اموال عمومى؛ مانند زکات، خمس و… و همچنین امنیت اجتماعى، همگی بر توجه دین نسبت به جامعه دلالت دارد؛ به طوری که جامعه مطلوب، خواهان آنهاست.